Ik ben altijd fan geweest van lijstjes. En vooral van het afstrepen van de to do’s dan.

Misschien herken je het wel. Taken opschrijven op een lijstje die je eigenlijk net daarvoor al hebt gedaan, puur zodat je het nog even afstrepen kan. Gewoon omdat dat dan een goed gevoel geeft. Voor even dan, want er is altijd wel nog een klusje of taak die je nog volbrengen wilt. Het voldane gevoel is er even, maar houd je niet altijd vast als de taken blijven komen.

Die neiging kan ik hebben, te veel willen in te weinig tijd. Me altijd maar nuttig willen voelen aan het einde van de dag. En op die manier dus controle houden. Want daar gaat dit voor mij om, moeite hebben met loslaten. 

Vaak lukte het me ook controle te hebben. Er zijn immers een boel dingen, waar je prima controle op uitoefenen kan. Op de boodschappen die je doet, op de mensen die je spreekt, op wanneer je de muur schildert.
En als er dan een hectische periode was, bijvoorbeeld in de ziekte van mijn vader, was het ook oké om andere dingen los te laten. Dan is samen zijn het allerbelangrijkst. 
Maar kwam de rust dan terug, kwam daar ook weer de behoefte om controle te houden, om me nuttig te voelen. 

Moederschap

Begin 2019 bleek ik zwanger van Evie en begon voor ons een nieuw hoofdstuk in ons leven. Zolang we nog met zijn tweeën waren, dacht ik dat ik nog wel kon doen wat ik altijd deed. Maar met de zwangerschap, kwam natuurlijk ook de vermoeidheid en lichamelijke klachten. Al snel gaf mijn lijf aan dat ik middagdutjes na werk nodig had. En met de weken die verstreken en de buik die bleef groeien, kon ik me er stap voor stap meer bij neerleggen als ik op een vrije dag minder gedaan had. Ik was immers al iets heel nuttigs aan het doen; een klein mensje aan het laten groeien.

Het moederschap leerde me loslaten en in het nu zijn

Toen mijn verlof begon en het eindelijk tijd was om echt toe te geven aan de rust, braken dezelfde avond mijn vliezen en begon de bevalling. Met Evie’s vroeggeboorte brak een heftige tijd aan. Een tijd waarin we volop in de zorgstand stonden, we heen en weer reden naar het ziekenhuis en ik intussen herstellende was van de bevalling. Alles liet ik uit mijn handen vallen voor Evie en ons gezinnetje, dat was wat er toen toe deed. 

Eenmaal uit het ziekenhuis kwam langzaamaan de gewone wereld weer om de hoek kijken. Zonder monitor bleek het soms best spannend met Evie en moest ik leren vertrouwen op haar en op mijn moederinstinct. In deze periode en in mijn nieuwe rol als moeder hield ik me weer meer vast aan ritmes en lijstjes. Dat hielp op een bepaalde manier ook, het maakte de dagen overzichtelijk. Maar al snel bleek ook: met een baby valt niks te plannen. De taken die ik wilde doen in haar ochtendslaapje, vervielen al snel als Evie besloot alleen op mijn borst te willen slapen. Langzaam leerde ik me daar meer aan over te geven. Het moederschap leerde me loslaten en in het nu zijn. 

Letterlijk loslaten

Ook minimalisme heeft me veel geleerd over loslaten. Vaak houden we spullen vast omdat ze ooit belangrijk voor ons waren. Of omdat we denken dat ze ooit nog belangrijk gaan zijn. Het verleden en de toekomst dus. Als je moeite hebt met loslaten, heb je ook moeite met in het nu te zijn.

Als je je huis flink gaat ontspullen, focus je je op wat nu belangrijk voor je is. Je stelt jezelf kritische vragen en komt er stap voor stap achter wat er voor jou toe doet. Door dit te trainen met spullen, begon ik ook kritischer naar mijn leven te kijken. Zo ontstond er ruimte om me te focussen op persoonlijke groei. Ik ging meer leren over mezelf en nadenken over doelen die ik wil behalen. Dingen die eerder vanzelfsprekend leken, ging ik nu naast mijn persoonlijke doelen leggen. Wil ik wel mee in de ratrace van groter en meer of past dat niet meer bij mij? Blijf ik mijn werkende leven werken in de sector waarvoor ik heb gestudeerd of zijn er meer dingen die ik leuk vind? Zo ontstond onder andere ook deze blog. 

Ik heb er vertrouwen in dat ik mijn weg wel vind. Dat ik mijn doelen ga behalen. In een rechte lijn, of met wat omwegen. Het lukt me om milder te zijn voor mezelf door me te focussen op wat ik nu nodig heb.

Beperkende overtuiging zien

Er zit altijd iets onder als je het lastig vindt om los te laten. Als je iemand bent die graag controle houdt. Voor mij zat er een beperkende overtuiging onder waarin ik mezelf wijs heb gemaakt dat ik altijd nuttig moet zijn en voor veel dingen verantwoordelijk ben. Alleen daar bewust van worden is al een hele stap. Er is een boel waar ik niet verantwoordelijk voor ben en dat is iets waar ik alert op blijf. Wat ik vooral heb geleerd is dat ik sowieso nuttig ben, gewoon door er te zijn. Met of zonder lijstjes.

The following two tabs change content below.

Sanne

De ene helft van Stelletje Minimalisten. Degene die droomt van een klein huisje in de natuur.