We kunnen weer winkelen. Rondstruinend of doelgericht. Impulsief of doordacht. Op zoek naar meer of vanuit tevredenheid en genoeg hebben. Zelf heb ik het gevoel dat ik genoeg heb. En toch werd dat gevoel afgelopen week weer uitgedaagd.

In de ‘shoppen op afspraak’ periode kwam ik niet veel verder dan hoognodige bezoekjes aan de bouwmarkt. Een keer struinen door de kringloop bleek met tijdsdruk niet voor herhaling vatbaar.

Nu de winkels weer open zijn, voelt dat toch als een stukje vrijheid. Ergens had ik het ook wel gemist. Niet het winkelen en spullen kopen, wél het ongedwongene. Op je eigen moment even een winkel in kunnen in plaats van een dreumes wakker moeten maken om je door een regenbui naar de Gamma te snellen. 

De stad in

Afgelopen week dook ik dan ook een ochtendje de stad in. Zoals altijd had ik een lijstje gemaakt met dingen waar ik naar op zoek ging; jumpsuit, dreumes servies en verzorgingsproducten. Ook zonder corona vind ik het fijn om doelgericht te winkelen en me niet te laten verleiden tot impulsaankopen. 

Me verbazend over de lange rijen voor de fast fashion ketens kon ik op mijn gemak de kleinere winkels af. Nog even een stadswandeling met een afgehaald broodje en ondertussen genoten van wat meer leven en gezelligheid op straat. 

Voor ik het wist stond ik in een schoenenwinkel met een paar veel te hippe sneakers in mijn handen.

Reclame paradijs

Toch voelde de stad als één groot wandelend reclame paradijs. Juist doordat ik een tijd niet in de stad geweest was, viel me dit extra op. Logisch ook dat elke winkel je naar binnen wil lokken met mooie koopjes, zeker nu. Maar ik bleek er toch nog wel gevoeliger voor dan ik dacht. Voor ik het wist stond ik in een schoenenwinkel met een paar veel te hippe sneakers in mijn handen. Sneakers die ik niet nodig heb en die eigenlijk helemaal niet bij me passen. Dit besefte ik me ruim voor ik ze gepast had, maar toch. Ik dacht dat die neiging tot impulsaankopen er inmiddels wel uit was. 

We kunnen weer

Door een tijdje niet te hebben kunnen winkelen, is er nu bij velen een ‘yes we kunnen weer’ gevoel ontstaan. We zijn allang blij dat we weer een stukje ‘vrijheid’ terug hebben en willen onszelf verwennen. Dat kan het lastiger maken om impulsaankopen te voorkomen. Een kennis zei laatst tegen me dat ze het mistte om door de Action te struinen, dat dat haar vorm van ontspanning was. Reken maar dat er met die vorm van ‘ontspanning’ veel onnodige en vervuilende aankopen worden gedaan. Jaren terug zag ik dit zelf ook als ontspanning maar nu loop ik er met een grote boog omheen. 

Bewustwording

Bewustwording is altijd de eerste stap: Jezelf terugroepen als je met te hippe sneakers in je handen staat. Bedenken met welk doel je de stad ingaat. Nadenken over of je aankopen je op lange termijn ook wel zo’n goed gevoel geven. Je bewust zijn van de impact van jouw koopgedrag op het milieu. 

Ik hoop dat we genieten van steeds meer teruggekregen vrijheid. Dat we ondernemers supporten die dat verdienen om de mooie, duurzame producten die ze verkopen. Dat we de aankopen doen die we echt nodig hebben of heel graag willen, in plaats van kopen om het kopen. 

En vooral hoop ik dat we blijven genieten van dingen die niet te koop zijn. Van een terrasje pakken met vrienden. Van straks weer dansen in het gras op een festival. Van lange avonden bij een kampvuur. En van warme knuffels van je liefste mensen.

Want die dingen zijn toch veel fijner dan alle mogelijke aankopen bij elkaar?

The following two tabs change content below.

Sanne

De ene helft van Stelletje Minimalisten. Degene die droomt van een klein huisje in de natuur.